kısaca şöyle özetliim durumu:
şimdi ben üniversite hayatımda okula yetişmek için her sabah sarıyerden otostop çekerdim. kışın bi sorun yoktu. herşey yolunda. baharın gelmesiyle birlikte tam ağaçların arkasından bir güneş. nasıl vuruyo gözüme anlatamam. ne arabaları görüyorum, ne arabalara şöyle karizmatik ve şirinbi duruş yapabiliyorum. duruş önemli. nasıl durduun otostopta alınma alınmama ihtimalini çok değiştirir. oysa güneş yüzümü ekşitiyo gözlerimi kapatıyo...
neyse naptım ettim bi yerimi değiştirdim bi reklam panosunun arkasına sıındım... bi süre de öyle idare ettim. derken iice yaza yaklaştıkça güneşin açısı iice dikleşti mi sana? artık ne tabela ne bişey kurtarmıyo, resmen gözüm kapalı çekiyorum kimse almicak yahu derslere sınavlara gidemicem...
ama işte güneş yüzüme deli gibi vurunca otostopmuş dersmiş geç kalmakmış adamın umrunda olmuyo:) onca zaman kurtarmaya çalıştım kendimi. üzüldüm sinirlendim yollar buldum çözümler vs vs... sonunda yapacaım bişi kalmadı. ve işin komii, öyl eolunca sevdim güneşi, otostop da umrumda deildi artık.. almasınlar kardeşim, güneşten değerli mi??
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder